My children before were asking
for dolls or other toys on special occasions likethis upcoming school closing.
But nowadays, they are really influenced by high technology too, they opt for a
touch screen, tablet or notebook for a gift.
Noon ang hinihiling lang na
regalo ng mga anak ko ay manyika, clay o iba pang laruan sa tuwing may okasyong
gusto nilang makatanggap ng regalo gaya nitong nalalapit na pagtatapos ng
pasukan/klase. Talagang hindi na mapigilan ang epidemya ng teknolohiya – pati
mga bata ay naiimpluwensiyahan na din. Bakit kamo? Itong mga anak ko, sampu at
pitong taong gulang gusto na din Android cellphone, tablet at notebook pa kamo!
My firstborn Angel had her
earliest try on computer when she was four. I can remember the trending game
then is Farm Mania. She was just watching me and her father at first then we
never really notice when she plays by herself without our guidance. By five, she
also learned MS Word basics typing/encoding and drawing on Paint app.
Yung panganay kong si Angel ay
nagsimulang humawak ng computer noong apat na taon pa lamang siya. Naalala ko
uso pang game noon ang Farm Mania. Nanonood lang siya sa amin ng tatay niya sa
simula hanggag sa hindi na lamang namin napansin na naglalaro na pala siyang
mag-isa. Limang taon naman siya nang
matutong gumamit ng MS WORD ang encoding at pagguhit sa Paint app.
I wonder what is the difference
between the hobbies of today than that of the old days. Basically, studies
prove that more and more children get obese at a younger age because they cut
on exercise or body movement – instead of doing some other things that would
make them sweat they tend to get
satisfied sitting around while playing games on their Android gadgets.
Iniisip ko ao nga bang kaibhan ng
mga libangan ngayon sa libangan noon. Nasabi rin sa ilang mga pag-aaral mga
batang lulong sa paglalaro ng Android gadgets ay nagiging sobra sa timbang –
kasi nababawasa ang ehersisyo nila – imbes na magpapawis o gumawa pagkatapos kumain,
nakaupo o nakahiga na agad para mag-games, kuntento na sila duon.
Even virtual pets are invented,
virtual farming too. I do hope that children do not feel completely solved with
those games or that it will just serve as a training apps to make them excited
trying the real equivalent of having pet or urban farming (at home with soil in
pots and cans). I would not be surprised
if a VIRTUAL PARENT can be invented soon…whew! If that app would give them all
they wanted, we must be scared for that to happen; they might talk or give more
time to that thing than to us, their real parents.
Naku, naimbento na rin ang mga
alaga sa cellphone- aso, pusa, rabbit meron maging ang pagtatanim/pagsasaka
mayroon din. Sana naman ang mga batang
ito huwag maging sobrang kuntento sa mga
games na iyon para hindi na sila mag-ambisyong magkaroon ng mga ito sa tunay na
buhay – mga alaga o dili kaya mga tanim kahit sa paso lang kung nasa siyudad
kayo. Hindi na ako magugulat kungmaimbeto na rin ang virtual parent kasi may mga
virtual babies na nga e kaya hindi talaga malayong mangyari ito… Naku baka yung
magulang na yun ag magbigay sa kanila ng lahat g permisong pabor sa gusto nila
– nakakatakot mangyari iyon at baka mas kausapin o bigyan pa nila ng panahon
ito kaysa sa atin sa katotohanan.
We bought Angel and Riana their
very first tablet November 2013. They
are just content playing games offline then. Now, interactive games become a
fad- my daughter is playing on her android phone while other players (like
Riana, her sister) are on that same field participating using each of their own
gadgets too. ‘The Minecraft’ has become my children’s favorite.
Binilhan naming ang aming mga
anak ng tablet noong 2013. Dati kuntento
na sila maglaro ng games kahit offline lang. Ngayon, nauuso na yung mga games
na may kalaro online – na naglalaro sa isang game board o scene gamit ang
kani-kanilang gadgets. Paborito nga nila ngayon ang ‘Minecraft’.
Pros (Kabutihan)
They get familiar with computer
usage that soon they can apply at later age.
Natututo silang gumamit ng
computer nna maari nilang pakinabangan sa paaralan o sa ibang bagay habang
lumalaki sila.
Leisure becomes a onetime expense
buying the gadget and lessens more expensive buying tokens in game zones, strolling,
malling etc.
Nagiging isahang gastos na ang
paglilibang at hindi na kailangan pumunta sa mga game zones na kailangan bumili
ng token para mag-enjoy, bawas na rin sa gastos ng pamamasyal etc.
It can be educational if we chose
to give them learning apps from Google Play.
Maaari ring maging edukasyonal
dahil maraming apps na naimbento ngayon na naghahasa ng kaisipan.
Cons
Not just their eyes are glued to
the screen BUT their mind and physical body.
Hindi lang paningin nila ang
hindi maalis sa screen ng gadgets pati ang kanilang katawan at isip.
It might cause them eye-strain
due to over-exposure to radiation.
Makapagdudulot din ito ng
pagkapagod/sakit sa mata dahil sa sobrang radiation kung maya’t maya ang gamit
nito.
Phones teach children shortcut
spelling, omitting letters or using numbers that sounds the same like ‘LATE’
becomes ‘L8’ etc. cutting on
sending cost or hurried messaging.
Ang mga cellphone barok ang
natutunang ispeling ng mga bata palibhasa’y gustongmagkasya sa isang padalaha
ng mensahe kung maari o limitado at nagmamadali sa pagtetext.
Gadgets teach them
irresponsibility. They forget everything once they start playing. They forgot
to fix the bed from the time they wake-up or even brush their teeth! I am
talking to Angel Reign thrice before she can HEAR me.
Natuturuan din sila ng mga gadget
na ito na maging iresponsable. Nalilimutan na kasi nila lahat ng kailangan
nilang unang gawin kapag nasimulan na ang paglalaro. I magligpit ng higaan mula pagkagising
nalilimutan na nila o kahit nga magsipilyo ng ngipin. Nakaka-ilang ulit ng sabi
na ako bago pa ako marinig ni Angel.
It affects their schooling. I
have never seen my child doing her assignment since we gave her the phone.
Nakaaapekto rin ito sa kanilang
pag-aaral. Hindi ko na nakita ang mga anak ko na humawak ng notebook para
gumawa ng assignment mula ng regaluhan naming ng cellphone.
Bullying-prone because of the
gadgets they own. Older children wants the gadget not having theirs.
Nagiging daann din para
kainggitan ng mga mas may edad na bata at walang gayong laruan kaya – inaaway o
inaasar lagi.
They also became lazy lacking
exercise. Angel Reign holds her Android phone the moment wakes up till I ask
her to stop, she would not quit unless I reprimand her.
Nagiging tamad din sila dahil
wala nang exercise. Naku ag anak ko nga hawak ang cellphone niya mula
pagkamulat hanggat hindi ko nasasabihang bitawan ayaw talaga lubayan.
Others became obese,
retaining the calories
from the food they eat and not
having enough physical activities to burn them.
Ang ibang mga bata nagiging
sobrang matatab na dahil pagkakain upo o higa agad habang naglalaro – hindi na
halos ma-tunaw yung kinain nila.
Learning adult-related matters
such as boy-girl relationships thru some Android games. The liberated attitude
of characters that teaches courtship, girls approach boys, dress provokingly-sexy,
speak and react rudely or even applying make-up.
Natuto pa ang ibang bata ng mga
bagay na para sa mga nasa hustong gulang lang sana gaya ng mga relasyon etc.
dahil sa ibag Android games na gayon ang tema. Pati ang mga masiyadong
agresibong karakter sa mga games ay nakapagtuturo ng hindi maganda. Sa mga
kabataang babae mayroon games na nagliligawan, babae ang lumalapit, magdamit ng
mga seksi at pati nga pag-ma-make-up.
Recommendations:
- DO NOT confiscate the gadget. Have
them enjoy the taste of updated technology. Just set TIME LIMITS. Say for
example 1-2 hours a day. At home, I told them that the minute the phone’s
battery reached 15% that is the time to STOP. Totally emptying the battery can
somehow affect battery life. They can charge BUT can not play again for the day
not till the NEXT DAY
Huwag nating kunin ang mga gadget
nila. Ipalasap natin sa kanila ang pag-unlad ng teknolohiya. Kailangan lang
natin magtakda ng limitasyon. Halimbawa isa hanggang dalawang oras sa isang
araw. Sa bahay,kapag naabot na ng battery g gadget ag 15% pinatitigil ko na
sila ipinaliwanag ko na kapag hinahayaan nilang ma-drain ng tuluyan ito
makaapekto sa performance ng battery, madadali ag pagka-lowbat nito. Pwede nila
itong i-recharge pero bawal na gumamit uli, bukas naman.
- Ask them to FINISH important
TASKS like assignments or household chores assigned to them before embarking on
their leisure time. At home, I asked
them to do their assignments first coming home from school then have their snacks
while playing. Or during off-school days, I ask them to do some little home
chores (fixing the bed/putting the slippers on the rack, sweeping the floor
etc.) before I allow them.
Sabihan silang tapusin muna ang
mahahalagang dapat gawin tulad ng assignments o ilang mga gawaing bahay bago maglibang.
Sa bahay, binibigyan ko ang mga anak ko ng maliliit na responsibilidad gaya ng
pagbabalik ng mga tsinelas sa sabitan, pagliligpit ng higaa, pagwawalis etc.
bago ko sila payagan.
- Guide them to choose learning
games. There are a lot to choose from not just the hated Math and Math tricks,
there is also foreign language learning, cooking (recipe) apps and games, word
games etc.
Turuan natin silang pumili ng ng
mga laro o apps na may mapupulot o matutunan silang mabuti. Hindi lamang ang
inaayawan nilang Math ang mayroon, mayroong pag-aaral ng iba’t-ibang wika,
pagluluto (may Pinoy Recipes nga) na
apps at games, mga word games, mayroon ding app na nagtuturo ng Math tricks
upang mapadali ang pagsagot sa mga Math problems.
We have to tell them why we are
doing such,that we do not want them to grow IRRESPONSIBLE and get accustomed to
the LEISURE FIRST BEFORE DUTY ATTITUDE that if they remain that way they will
end-up doomed someday. And all the bad effects to their physical health we must
letthem know.
Kailangan nating ipaliwanag bakit
natin ginagawa nag pagkontrol sa paggamit nila ng mga gadgets, na ayaw natin
silang lumaking iresponsable at masanay na inuuna ang paglilibang kaysa sa
tungkulin o mga importanteng bagay dahil kapag nananatili silang gayon sila din
ang kawawa balang araw. At lahat ng mga
masamang epekto nito sa kalusugan ay kailangan din nating ipaunawa sa mura
nilang isipan.
The proof that this has really
been a problem to parents is that it gave rise to a rehabilitation school to combat
this growing incidents of kids’smart
phone/gadgets and internet addiction. I just watched the news today (Mar. 7,
2016) in Al Jazeera – there is now a school in Wuju, South Korea dedicated to smart
phone and internet addicted kids. There I saw that the children are not allowed
to use their phone inside. They are diverted to other activities like board
games and most especially reading books. The head of the school said that they
do not aim to totally eliminate the smart phones and internet use of the enrollees
but to make their use in MODERATION. Anything done excessively that affects the
normal course of living of an individual becomes an addiction.
Ang katunayan na iniinda na
talaga ng mga magulang ang suliraning ito ay ang balita sa Al Jazeera (3/7/16)
na mayroon na ngayong paaralan/sentro ng rehabilitasyon na itinatag sa South
Korea para sa mga lulong sa paggamit ng smart phone/gadget/internet. Ipinakita
ang mga bata na nagbabasa ng libro, naglalaro ng mga board games at bawal ang
gadgets. Ang layunin daw ng kanilang paaralan ay hindi para tuluyag alisin ang
gadgets/internet sa buhay ng mga bata kung hindi malimitahan ang paggamit
lamang nila ang paggamit ng mga ito.
Anumang bagay na ginagawa na nakaapekto sa ormal na gawain o buhay ng
isang tao ay maituturing na adiksyon.
No comments:
Post a Comment