Reaction Paper: Aquino Administration SONA 2015

Pinakikinggan, binabasa at pinanonood ko ang iba’t-ibang reaksiyon ng mga dalubhasa, ordinaryong mamamayan at mga kapwa taong-gobyerno ng Pangulo ukol sa nagdaang SONA. Marami ang samo’t-saring reksiyon sa naging SONA ng Pangulong Benigno Aquino ukol sa kasalukuyang kalalagayan ng ating bansa bagamat ang SONA ay masasabing  puspos ng stadistika na masasabi nating siyentipikong basehan. May natuwa, may nakulangan, may nag-reklamo at may ilang bumabatikos at kalian lamang may grupo at personalidad na nagsigawa ng sarili nilang bersiyon ng SONA mismo. Mayroon din namang ang may kababawang  pinuna ang ang haba ng durasyon ng talumpati na inabot ng dalawang oras bagamat hindi naman talaga nakapagtataka kumbakit – ito na kasi ang huling SONA (State of the Nation Address) ng ating kasalukuyang Pangulo sa kanyang anim na taong panunungkulan.

May natuwa sapagkat madami din nga namang na-accomplish ang Pangulo sa loob ng maikling panahon. May mga programa  gaya ng 4P’s na talaga namang nakatulong sa mga mahihirap at nakapagdulot ng pagbabalik-eskuela ng mga batang nahinto sa pag-aaral dahil sa kahirapan sapagkat sa aking pagkakaalam ay ang tinatanggap lamang nitong miyembro ay mga pamilyang may pinag-aaral sa kasalukuyan. Naramdaman din natin ang pagbaba ng kawalang-hanapbuhay (unemployment rate) at ang pagdami ng mga namumuhunan sa larangan ng  telekomunikasyon. Napalago  ang industriya ng  “call center” sa bansa. Ang mga imprastraktura na ipinagawa. Ang pagsulong sa BBL  para sa kapakanan ng mga kapatid nating Muslim sa Mindanao. Ang pagsulong ng modernisasyon sa larangan ng edukasyon, ang pagpapatupad sa K-12 program.  Iyan lamang ay ilan sa mga positibong datos.

Sa dami ng pinasalamatan, nalimutan ng ating Pangulo na banggitin man lang ang SAF na humuli at nagbuwis ng buhay sa mga dayuhang  terrorista. Wala ring pahiwatig sa pag-usad ng kaso at pangangako na sa kanyang nalalabing mga araw ay bibigyan ng kasagutan ang mga naulila. Sa isang banda, isipin na lang natin na nanariwa ang masakit na pangyayaring iyon na aminado naman ang pangulo na siya ay naging bahagi kaya marahil sa pagtalakay ng kalagayan ng bansa ay bahagyang naisantabi  ito. Opo, kalagayan ng bansa  ang pinag-uusapan natin – tunay na kahulugan ng salitang SONA (State of the Nation Address).

Nakaramdam ako ng inis sa mga humahanap ng “pantas at madiyekerong”  tao sa katauhan ni Pangulong Aquino. TAO ang pinag-uusapan natin. Tinuruan kami ng aming Pamamahala sa iglesiang kinabibilanngan ko ng paggalang at pagpapasakop sa gobyerno hanggat hindi ito nakasasama sa paglilingkod namin sa Diyos kaya ako ay nakatingin sa positibo.   Hindi din ako suwelduhang  tagasunod ng Pangulo pero gusto kong maging realistiko, ang anim na taon ay sadyang kulang sa dami ng ayusin sa ating bansa na kahit anong gawin natin hindi natin maitatanggi na naging bunga rin ng pamamalakad ng mga nagdaang administrasyon. Ang kahapon ay karugtong ng ngayon, sa tingin ko ay hindi naman naninisi ang ating Pangulo ngunit nagsasabi lamang siya ng masakit na katotohanan.  Isa pa, bawat aspeto, mapa yan ay Agrikultura, Edukasyon, Enerhiya  etc. ay may mga itinalagang mamuno o manguna – mahirap maipagtagumpay ng “bangkero” ang biyahe kung may kanya-kanya o hindi gaanong pursigido sa pagsagwan sa mga nagpapatakbo nito , hindi po ba at ang talinghagang yan ay napakatotoo? Pinili at inilgay ang mga pinagkakatiwalaan at pumasa sa pamantayan upang manguna, nagawa naman kaya nila ang kanilang bahagi? Kapag kabilang ka sa mga gabinete ng administrasyong ito, anomang puna na ipupukol mo ay para rin sa iyo. Bakit wala kang ginawa o may nagawa ka ba? Salamin ang kailangan natin dito para matignan ang repleksiyon ng masigasig pumuna.

Hindi ba at sa lumipas na anim na taon nangyari ang matitinding unos ng kalikasan sa ating bansa- ang bagyong Yolanda n aging sanhi ng storm surge na sumira sa milyong pananim, kabuhayan at kumitil sa napakaraming buhay.  Magtataka pa ba tayo kung bakit tila bahagyang tumaas pa ang insidente ng kahirapan sa mga survey? Kung bakit bumaba rin ang Gross Domestic Product (GDP) –hindi lahat dapat isisi sa pamamalakad dapat din nating unawain ang kabuuang sitwasyon. Pati ang kahirapan ng buhay na isinisisi ng ilang mangmang sa gobyerno at kulang daw ang oportunidad. Bago ka tulungan ng iba, natulungan mo na ba ang sarili  mo? Hindi ba at lagi kang nasa kalsada para mag-welga…nakakapasok ka pa ba sa paaralan kung ikaw ay bata pa o may amo bang tatanggap sa iyo na laging absent sa trabaho at dadalo sa rally? Hindi ko malaman kung hanap-buhay na ito ng iba. May malinaw na naiambag sa ekonomiya ang administrasyon. Ngunit napapaisip ako kung may karapatan ba akong kumwestiyon sa trabaho ng Pangulo. Ako ba ay may naiambag kahit sa sarili ko lamang na pag-unlad? Hindi ba at ang pag-unlad ay binubuo ng maliliit na yunit ng lipunan na kinabibilangan nating mga ordinaryong mamamayan at ating mga pamilya? Kapag “Oo.” ang sagot ko dito siguro kahit kaunti ay nagbibigay na ito sa akin ng lisensiya para bumatikos.

Nakatutuwa sapagkat kahit palipas at bilang na ang araw ng Pangulo ay patuloy pa rin ang kanyang mga tinatapos na proyekto – hindi siya natinag sa mga kontrobersiya at gingampanan niya pa rin ang dapat niyang gawin kahit pa maraming naririnig na puna. Ginagawa naman ng administrasyon ang buong makakaya upang makagitna man lang sa ating ekspektasyon o inaasahan.

 Ikaw kaya ang maging Pangulo, baka kahit plataporma ibabayad mo pa ang paggawa para magkaroon ka.  Ang maidadagdag ko pa po tanging salitang “perpekto” lamang ang eksistido, ang kahulugan nun ay nababasa lamang. Kung ang layunin ng pagpuna ay makatulong marahil makabubuti  kung sa tamang paraan pero kung may layunin pa na iba, kayo na po ang humusga.